Wie kent Indonesië niet, het vroegere Indië? Met 16000 eilanden is het het grootste eilandenrijk ter wereld; met naar schatting 270 miljoen inwoners. Op het eiland Java wonen 150 miljoen mensen; het is ruim 3 x Nederland. 87% van de bevolking is moslim, 7% christen en de rest hangt overige godsdiensten aan. Reeds in de 17e eeuw verscheen de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) in de archipel en onderwierp het tot een kolonie. De grootmachten, zoals de Sundanezen onderwierpen zich aan de Nederlanders. In 1942 valt Japan Indonesië binnen; met harde hand wordt er geregeerd. Alle Nederlanders worden in kampen ondergebracht. De 3 jaren van onderdrukking vormen een zware tijd. Honger lijden, weinig kleren en opgesloten zijn. Als in 1945 de Japanners zich overgeven worden de Nederlanders bevrijd. Toch zijn ze niet echt vrij: de Japanners hebben de Indonesiërs opgehitst tegen de Nederlanders die uit de kampen komen; met als gevolg dat die niet zeker van hun leven zijn. Ondertussen had Sukarno zich uitgeroepen tot president van de republiek Indonesië. Toen wij, Nederlandse militairen, op Java wilden landen verbood hij ons dat. Dat zou ernstige gevolgen voor de aanwezige Nederlanders kunnen hebben. Ook groepen Indonesiërs; wel of niet opgeleid, hadden het voorzien op de militairen die op 4 april 1946 geland waren. En toen was het oog om oog met de vijand. Onze opdracht was echter het brengen van vrede, recht en rust. De arme bevolking in de kampongs had het zwaar te verduren, ze werden geplunderd door eigen volksgenoten, zodat ze niet te eten hadden, amper kleding en geen onderkomen. Aan ons de opdracht om te beschermen en te voorzien in voedsel en onderdak. Ze vonden het dan ook heel erg als we weer verder trokken naar een andere plaats. Toen onze tijd er opzat moesten we Indië verlaten. De prachtige natuur, die Indië zo mooi maakt, heeft zijn bekoring. Insulinde blijft ons bekoren.