Als u dit leest is Pasen weer voorbij. Pasen, het belangrijkste christelijke feest in het liturgische jaar. Na Goede vrijdag waarop wij het lijden en de kruisdood van Jezus herdenken hebben wij zijn opstanding uit de dood gevierd. We zijn nu op weg naar Hemelvaartsdag en Pinksteren. We zitten in de vijftig dagen durende periode van het kerkelijk jaar vanaf het Paasfeest tot Pinksteren. 

APRIL 2021!!!! Precies een jaar geleden schreef ik een stukje voor het kerkblad ook voor de maand april. Bij het nalezen ervan had ik het ook over de coronacrisis die in maart van dat jaar ons land had bereikt. De maatregelen die genomen werden en die ons dagelijks leven sterk beïnvloeden. Beperkingen ook in ons kerkelijk leven. Geen kerkdiensten, geen activiteiten en geen (grote) bijeenkomsten. Aan het eind van het stukje sprak ik de hoop uit dat deze coronacrisis van korte duur zou zijn en dat ieder weer zijn of haar normale leven kon oppakken. Ook de kerk zou dan weer normaal kunnen gaan functioneren.

Is er dit jaar geen Pasen? vroegen de kleinkinderen in april. Natuurlijk wel. We vieren het alleen op een andere manier. En na maanden van anders-dan-anders vieringen wordt het nu ook Kerst. Ook dat vieren we anders, ook als diaconie van onze Protestantse Gemeente Oostkapelle. Geen kerstmaaltijd voor ouderen dit jaar. Ook brengen we dit jaar geen kerstpakketjes rond. In verband met de maatregelen rond corona zijn bezoekjes immers wel mogelijk maar alleen onder strikte voorwaarden.                                                                                                                                      Hoe doen we het dan wel? Bij gemeenteleden van 80 jaar en ouder bezorgen we dit jaar een mooie kaart met een kerstwens van onze predikant. En het geld dat we daarmee besparen, geven we aan de voedselbank. Dat is toch al gauw zo’n 500 euro. De laatste jaren zamelden we voor dit doel geld in bij de kerstmaaltijd. We kunnen de voedselbank nu op deze manier toch steunen.

Oh, en dat andere stukje …, dat komt volgende keer wel. Zo eindigde ik mijn laatst geschreven stuk in het kerkblad van mei. Inmiddels zitten we in de 2e golf van de coronapandemie. Hierom hebben we in de afgelopen vergadering van de diaconie besloten en u heeft het ook al in het kerkblad van oktober kunnen lezen, dat de Kerstmaaltijd van de diaconie geen doorgang zal vinden. Het zoveelste wat niet doorgaat. Maar hieronder dan toch mijn stukje, wat ik al eerder geschreven heb. Even iets heel anders dan corona, maar dat is misschien best even fijn.

Na de dienst van 8 maart j.l. heeft de ZWO commissie de gebruikelijke spaardoosjes van Kerk in Actie uitgedeeld, met de bedoeling dat tot aan Pasen te herhalen om vervolgens met Pasen deze doosjes, gevuld met uw bijdrage, weer in ontvangst te mogen nemen. Zoals iedereen natuurlijk weet, is het daarna helaas niet meer mogelijk gebleken om kerkdiensten te houden en noodgedwongen zijn dus  deze doosjes bij u in huis blijven staan, niet alleen tot na Pasen maar zelfs tot lang na Pinksteren.

Crisis als nieuwe kans.

Op het moment dat ik dit schrijf heeft premier Rutte zojuist zijn toespraak gehouden over de coronacrisis waarin wij op dit moment verkeren. Een toestand waarbij voor ons vele beperkingen gelden in het dagelijks leven. Beperkingen die ook onze kerk raken. Voorlopig geen kerkdiensten, geen activiteiten en geen (grote) bijeenkomsten. Ondanks deze maatregelen is het wel van belang dat wij naar elkaar blijven omzien. Waar nodig en mogelijk elkaar helpen en steunen.

Bij de Diaconie komen er regelmatig vragen binnen over de bloembezorging vanuit de kerk, met name wie de bloemen ontvangen en het waarom. Daarom een korte uitleg over dit onderwerp. Er zijn vier wijken met ieder een wijkteam, en in dit team zijn er twee personen die een bloemenlijst maken voor een kwartaal. In de wijk wordt gekeken naar de straten die aan de beurt zijn of al eerder aan de beurt zijn geweest in een eerder kwartaal. De namen van personen die op de lijst komen zijn willekeurig geselecteerd dus er worden ook mensen meegenomen die iets minder vaak in de kerk komen. De reden hierachter is dat we ook aan deze mensen willen laten weten dat we aan hen denken en   dat we ze niet uit het oog zijn verloren. De vele spontane reacties die je dan krijgt doen je beseffen dat je goed bezig bent. Vanuit de Diaconie zal er in samenspraak met de vier wijken een evaluatie komen over de opmaak van de lijsten zodat niet een hele straat achter elkaar aan de beurt is, maar meerdere zodat er geen misverstanden meer kunnen ontstaan. Mochten hierover nog vragen, zijn schroom dan niet om met een van ons contact op te nemen. 

Op een zomeravond in juli stond Frans Vijlbrief bij mij aan de deur en vroeg of hij eventjes binnen mocht komen. Natuurlijk. Aan de keukentafel gaf hij aan, dat mijn naam genoemd was voor de functie van diaconaal medewerkster. Wát, húh, ík? Ik ben maar gewoon …