Indonesië
Wie kent Indonesië niet, het vroegere Indië? Met 16000 eilanden is het het grootste eilandenrijk ter wereld; met naar schatting 270 miljoen inwoners. Op het eiland Java wonen 150 miljoen mensen; het is ruim 3 x Nederland. 87% van de bevolking is moslim, 7% christen en de rest hangt overige godsdiensten aan. Reeds in de 17e eeuw verscheen de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) in de archipel en onderwierp het tot een kolonie. De grootmachten, zoals de Sundanezen onderwierpen zich aan de Nederlanders. In 1942 valt Japan Indonesië binnen; met harde hand wordt er geregeerd. Alle Nederlanders worden in kampen ondergebracht. De 3 jaren van onderdrukking vormen een zware tijd. Honger lijden, weinig kleren en opgesloten zijn. Als in 1945 de Japanners zich overgeven worden de Nederlanders bevrijd. Toch zijn ze niet echt vrij: de Japanners hebben de Indonesiërs opgehitst tegen de Nederlanders die uit de kampen komen; met als gevolg dat die niet zeker van hun leven zijn. Ondertussen had Sukarno zich uitgeroepen tot president van de republiek Indonesië. Toen wij, Nederlandse militairen, op Java wilden landen verbood hij ons dat. Dat zou ernstige gevolgen voor de aanwezige Nederlanders kunnen hebben. Ook groepen Indonesiërs; wel of niet opgeleid, hadden het voorzien op de militairen die op 4 april 1946 geland waren. En toen was het oog om oog met de vijand. Onze opdracht was echter het brengen van vrede, recht en rust. De arme bevolking in de kampongs had het zwaar te verduren, ze werden geplunderd door eigen volksgenoten, zodat ze niet te eten hadden, amper kleding en geen onderkomen. Aan ons de opdracht om te beschermen en te voorzien in voedsel en onderdak. Ze vonden het dan ook heel erg als we weer verder trokken naar een andere plaats. Toen onze tijd er opzat moesten we Indië verlaten. De prachtige natuur, die Indië zo mooi maakt, heeft zijn bekoring. Insulinde blijft ons bekoren.
Niet alleen de politiek heeft veel te zeggen, ook godsdienstig zijn we al eeuwen betrokken bij Indonesië. In vroeger eeuwen voeren mannen en vrouwen met schepen naar Indonesië om het evangelie te brengen. Soms bleven ze er hun hele leven. Vanaf de 17e eeuw was Indonesië dus een kolonie van Nederland en in 1900 ging ds. Merkelijn er heen. Hij werkte er meer dan 25 jaar. Toen de oorlog in 1942 uitbrak moesten alle uitgezonden werkers het land verlaten. Gelukkig konden ze later weer terug; de band met de kerk werd weer hersteld. Zo ging ds. Schut werken in Blora op Java en anderen volgden hem.
De relatie met de Indonesische kerken is altijd goed geweest, al waren ze daar natuurlijk veel zelfstandiger geworden. Toch wilden ze graag onze steun op het gebied van opleiding tot predikant en andere projecten. Zo is besloten om een aantal jaren steun te geven aan 3 projecten:
- Opleiding Papoea vrouwen. Deze vrouwen zijn een minderheid op Java en door hen op te leiden kunnen ze zich ontwikkelen en meer zelfvertrouwen krijgen.
- Opvang straatkinderen Java. In Yogyakarta leven veel kinderen op straat, ze komen uit grote gezinnen en bedelen om geld. Kinderen van alle godsdiensten worden opgevangen en weer herenigd met hun ouders.
- Verduurzaming voedselvoorziening Java. Het land is vruchtbaar en samenwerking tussen de boeren is belangrijk. De landbouw moet verbeterd worden en jonge boeren moeten geïnteresseerd raken.
De kerk is bij deze projecten betrokken, en wij dus ook. Fijn om een steentje te kunnen bijdragen aan de kerk in Indonesië. Op 1 november wordt er tijdens de najaarszendingszondag gecollecteerd voor deze projecten in Indonesië. De kerk, die tal van problemen kent, mag zich verblijden in het werk van de Geest, die door alle landen trekt en mensen oproept tot liefde voor elkaar, zodat het één gemeente wordt die zorg draagt voor elkaar.
S. Corbijn
Collecte voor Rwanda
Rwanda: met zusters werken aan voldoende eten.
De gemeenschap van de zendingsdiaconessen in Rwanda telt 40 zusters. Zij willen een christelijke getuigenis voor hun omgeving zijn. Ze werken als verpleegsters en kerkelijke werkers. Ze bieden ook een landbouw-programma aan en een trainingscentrum voor kleine boeren. Ze helpen de allerarmste boerinnen om hun economische positie te verbeteren, zodat ze geld hebben om hun kinderen naar school te kunnen laten gaan.
Met een mooie collecte kunnen we een beetje helpen. Deze is op zondag 18 oktober.
S. Corbijn