OMGAAN MET DE AARDE IS ALTIJD OOK OMGANG MET MENSEN !
Natuur en mens zijn één, zo horen en lezen we de laatste tijd overal. Want er schijnt iets aan de hand te zijn… Ik lees in het recente febr.nr. van ‘Vastenactie’ (RK) een artikel “wij zien wat niemand ziet” van Mw. Margot de Zeeuw haar pleidooi dat juist de kerk en Paus Fransiscus recht van spreken hebben op dit thema ! In het kerkenwerk wereldwijd (ZWO/Caritas etc.) komen we overal waar anderen niet komen en zien wat velen niet (willen) zien. Daarom schreef paus Fransiscus recent een rondzendbrief ‘Laudate Deum’ (na het Laudato Si van 2015) vanuit al die ervaringen wereldwijd een tegenreactie op wat het ‘ecomodernisme’ is gaan heten : “het grote vertrouwen van veel mensen van de wereldhandel in technische oplossingen om de huidige klimaatproblemen op te lossen. De problemen van klimaatverandering treffen het hardst de mensen die in armoede leven”, onderstreept mw. De Zeeuw in haar artikel; zo zijn natuur, klimaat en mensen met elkaar verweven, zeker op wereldschaal. In vele projecten van de kerken zien we dat de grootste plantages niet hun producten leveren aan de lokale bevolkingen, maar m.n alleen fruit, palmolie en soja leveren aan de wereldhandel. De oorspronkelijke boeren zijn vaak van hun land verdreven of bleven als dagloner en dat alles in het kader van ontwikkeling en (economische) vooruitgang. Kerken zetten echter in op heel andere opties van juist (weer) kleinschaligheid : dat heet nu ‘klimaatgerechtigheid’ want de gevolgen van de klimaatcrisis zijn ongelijk verdeeld in de wereld. En dan zijn tegelijk ook de westerse boeren niet langer gevangen en bekneld in dat vreemd en oneerlijk verdeeld wereldhandelssysteem…