Gesprek met Mw. Mariska van Hoogenhuyze
Al zeker 25-30 jaar voeren Mariska en haar partner Hans een zeer duurzaam en groen huishouden. Sinds 2012 samen in het oude huis van Duno (op landgoed Zeeduin) dat volledig is gestript en daarna zo duurzaam mogelijk gerestaureerd: geheel geïsoleerd met verantwoorde, afbreekbare bouwmaterialen zoals houtvezelplaat met leem, en schapenwol in de muren (i.p.v glaswol) omdat deze materialen de eigenschap hebben om vocht op te nemen en zo condens te voorkomen! Dat geeft een aangenaam binnenklimaat. Ook een warmtepomp, 28 zonnepanelen (goed voor 7000 watt) en een eigen waterhuishouding met regenputten en aansluitingen op de wasmachine en wc’s. Beiden hebben elkaar leren kennen tijdens hun (vrijwilligers) werk op het expeditie schip de Plancius, zo’n 40 jaar geleden. Hans voer al die jaren als chief-engineer de wereld rond.
‘Nu zijn we in de gelukkige omstandigheid hier’, zegt Mariska bescheiden, ‘dat we een enorme moestuin hebben kunnen aanleggen, geheel bio. Dat betekent o.m dat we minder boodschappen voor ons eten hoeven te doen en wat we kopen is altijd biologisch.’ Die tuin achter het huis is inderdaad, als we er eens doorheen lopen, groot en verdeeld in vele groente-bedjes en een flinke kas. Mariska is hele dagen bezig met het onderhoud, dat wel, maar het loont want al die werkuren hoeven niet betaald te worden in geld. Hoe gaat dat bij jullie met afval, vraag ik verder door. Dat wordt gewoon gescheiden en, waar kan, zelf gecomposteerd op de eigen composthoop. “.. en de rest brengen we naar de milieustraat. We hebben zelf kippen, eten dus vaak eieren, we eten nauwelijks vlees, wel af en toe vis en in het seizoen zoeken we bijv. veel eetbare paddenstoelen. Daarnaast heb ik sinds 4 jaar een eigen bijenstal achterin de tuin, deels voor de honing en deels voor de bijen zelf en hun bestuiving. Het is veel werk en de last van die varroa-mijt probeer ik ook biologisch te bestrijden. Vele imkers in binnen- en buitenland bedenken van alles om van de gangbare methode met mierenzuur en oxaalzuur af te geraken. Veelbelovend lijkt het experimenteren met een inheemse roofmijt die leeft van kleine bodemdiertjes zoals de varroamijten…”
Tot slot is er natuurlijk een houtkachel, ook al staat nu ineens het fijnstof ter discussie, maar ze hebben altijd hout uit eigen omgeving, dus geen CO2-uitstoot in het ketenbeheer. “Ja , zegt Mariska, onze motivatie is er al heel lang, maar het volhouden is soms een lastige keuze! Zo willen we niet vliegen, maar volledig consequent handelen is in deze moderne tijden niet haalbaar want we hebben wel een mobieltje en rijden af en toe in een oude diesel-camper… tja. Je levensovertuiging op dit gebied is dus tweeledig: enerzijds doe je bewust iets positiefs voor het milieu (incl. jezelf als mens) en deels kies je er voor om iets na te laten wat veel schade geeft. Je moet voor je overtuiging wel iets over hebben en er moeite voor doen. Het is eigenlijk elke dag een zoektocht naar het juiste en het goede in je daden! Want de consequenties zijn zo groot! Zoals die van 1 druppel zeep op de spanning van het wateroppervlak… waterbeestjes maken daarvan gebruik en zij verdrinken als die oppervlaktespanning verdwijnt, maar wie weet dit nou? “ Zo gaat dat dus in het huishouden van die twee daar in het bos, op die prachtige plek aan de bosrand van Oostkapelle. Inspirerend, vind u niet?
Peter Geene, groene diaken.